Forum - lampy w pajecznie - Twoje Pajęczno

MAP

Gość

Oświetlenie miejskie powinno zapewnić:
– bezpieczeństwo, płynność, szybkość i wygodę ruchu pojazdów,
– bezpieczeństwo ruchu pieszego, zarówno na chodnikach jak i na przejściach drogowych,
– poczucie bezpieczeństwa, zmniejszenia ryzyka wandalizmu i przestępstw kryminalnych,
– minimalizację i racjonalizację zużycia energii elektrycznej,
– miłą atmosferę i komfort widzenia wywołujące przyjemność przebywania w miejscach publicznych,
– kreowanie tożsamości i odrębnego wizerunku miast.
Projekt oświetlenia drogowego powinno zapewnić:
– wysoki poziom luminancji i jej równomierności przy jak najniższym poziomie olśnienia,
– dobre prowadzenie wzrokowe na drodze,
– oszczędność energii elektrycznej przy uzyskaniu maksymalnych efektów oświetleniowych,
– niskie nakłady inwestycyjne oraz łatwość i niskie koszty konserwacji,
– wysoką trwałość instalacji oświetleniowej,
– ochronę wyglądu nocnego nieba przez ograniczenie emisji światła w górną półprzestrzeń.
Normy dotyczące oświetlenia drogowego
Do roku 2007 w zakresie projektowania oświetlenia drogowego obowiązywała norma PN-76/E-02032 zawierająca wymagania opracowane jeszcze na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. W wyniku procesów integrujących Polskę z Unią Europejską i obowiązku wprowadzanie do zbioru norm krajowych zatwierdzonych norm europejskich, w 2005 roku Polski Komitet Normalizacyjny wprowadził, na zasadzie uznania, nową normę europejską EN 13 201 w języku angielskim.
W 2007 roku norma ta została wprowadzona do zbioru Polskich Norm w polskiej wersji językowej pod numerem PN-EN 13 2001: 207, Oświetlenie dróg. Norma w polskiej wersji językowej ma status identyczny jak oryginalne wersje językowe – angielska, niemiecka i francuska.
Obecnie obowiązująca norma składa się z czterech części:
– PKN-CEN/TR 13201-1:2007, Oświetlenie dróg – Część 1: Wybór klas oświetlenia
– PN-EN 13201-2:2007, Oświetlenie dróg – Część 2: Wymagania oświetleniowe
– PN-EN 13201-3:2007, Oświetlenie dróg – Część 3: Obliczenia parametrów oświetleniowych
– PN-EN 13201-4:2007, Oświetlenie dróg – Część 4: Metody pomiarów parametrów oświetlenia
W procesie projektowania oświetlenia ulicznego znaczenia mają trzy pierwsze części normy. Pierwsza część pozwala na ustalenie odpowiedniej sytuacji oświetleniowej i wybór klasy oświetlenia. Druga część normy definiuje wymagania fotometryczne dla poszczególnych klas oświetleniowych, z uwzględnieniem potrzeb użytkowników dróg i aspektów środowiskowych. Trzecia część określa jednolite metody obliczeniowe, oraz określa sposób postepowania przy obliczaniu oświetlenia ulic. Czwarta cześć nie jest związana z projektowaniem, określa natomiast warunki i metody wykonywania pomiarów oświetlenia dróg, sposoby ich prezentacji oraz zalecenia dla stosowania i wyboru przyrządów pomiarowych, pozwalające na ocenę poprawności projektu.
Projektowanie proekologiczne – kierunek na efektywność energetyczną
U podstaw wymagań zawartych w obowiązującej obecnie normie leżało silne dążenie krajów Unii Europejskiej do podwyższenia efektywności energetycznej w ramach wspólnej strategii, której celem jest zapewnienie Europie zrównoważonego rozwoju zasobów energetycznych. W październiku 2006 roku Komisja Europejska przyjęła plan działania na rzecz racjonalizacji zużycia energii, w którym przedstawiono blisko 60 środków wspomagających osiągnięcia do 2020 r. Celu, jakim są oszczędności energetyczne wynoszące 20 proc. Plan składa się ze zbioru dyrektyw, programów i środków finansowych, które wyznaczają sposoby dochodzenia do racjonalnego zużycia energii. Na konferencji międzyrządowej w marcu 2007 r. oświetlenie stało się centralnym punktem spotkania. Komisja Europejska przygotowała warunki legislacyjne mające na celu wycofania z rynku najmniej efektywnego oświetlenia drogowego, biurowego i domowego. Postanowienia te zostały przyjęte wraz z wprowadzeniem obowiązku oszczędzania 1 proc. energii rocznie. Przynosi to radykalny wzrost popytu na energooszczędne oświetlenie, także drogowe. Postanowienia Unii Europejskiej zapoczątkowały w Polsce rewolucyjne zmiany w dziedzinie efektywności energetycznej. Jej najważniejszymi elementami są inicjatywy rządowe w zakresie legislacji. Tworzą one podstawy prawne i organizacyjne działań na rzecz lepszego gospodarowania energią w naszym kraju. Pierwszoplanowym zadaniem jest wdrożenie Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 roku oznaczonej numerem 2006/32/WE dotyczącej efektywności końcowego wykorzystania energii i usług energetycznych oraz Dyrektywy 2005/32/WE z dnia 6 lipca 2005 roku ustanawiającej ramy dla wymagań pro-ekologicznej konstrukcji (tzw. eko-projektowania) produktów zużywających energię. Oba dokumenty wprowadzają mechanizmy i system zachęt sprzyjających zainteresowaniu podwyższaniem efektywności energetycznej wśród producentów, projektantów, wykonawców i inwestorów. Ich celem jest także wprowadzenie mechanizmów rynkowych wspierających wzrost efektywności energetycznej w gospodarce.
W sytuacji gdy oświetlenie jest podyktowane przede wszystkim potrzebami zapewnienia bezpieczeństwa ruchu lokalnego zarówno samochodowego, rowerowego jak i pieszego, zgodnie z nowelizacją gmina zachowuje obowiązek planowania oświetlenia, a następnie jego finansowania. Zadanie to dotyczy także dróg krajowych, innych niż autostrady i drogi ekspresowe, na odcinkach w granicach terenu zabudowy. Wynika to z faktu, że istnieje znaczna liczba dróg krajowych o niższych klasach technicznych, przebiegających przez teren zabudowy, które stanowią zazwyczaj na tych odcinkach ulice i których oświetlenie w sposób nie budzący najmniejszych wątpliwości, służy potrzebom mieszkańców gminy.

Podobna zasada dotyczy części dróg krajowych również poza terenem zabudowy przeznaczonych do ruchu pieszych lub rowerów (np. chodniki, ścieżki rowerowe itp.) wymagających odrębnego oświetlenia. Przedmiotowe części drogi, jeśli wymagają odrębnego oświetlenia, generalnie służą zaspokajaniu potrzeb mieszkańców i tym samym na gminie powinien – zdaniem posłów – spoczywać obowiązek zapewnienia ich oświetlenia. Tym bardziej, że ruch pieszy i rowerowy mają przede wszystkim charakter lokalny.
Prawidłowe oświetlenie przejść dla pieszych i rowerzystów 2016-11-29
Podstawową zasadą oświetlania przejść dla pieszych jest zapewnienie odpowiedniego poziomu pionowego natężenia oświetlenia w strefach oczekiwania i przejścia przez jezdnię, a także odpowiednie doświetlenie odcinków jezdni przed i za przejściem. Głównym zadaniem oświetlenia drogowego jest zapewnienie bezpiecznego i wygodnego poruszania się wszystkich uczestników ruchu. Szczególne wymagania oświetleniowe powinny się odnosić do stref o podwyższonym ryzyku zaistnienia wypadków czy kolizji, tj. takich, w których następuje krzyżowanie się strumieni ruchu motorowego z ruchem pieszych oraz rowerzystów. Podstawę doboru parametrów fotometrycznych w projektowaniu oświetlenia drogowego stanowią normy. Niestety, po zastąpieniu obowiązującej do 1996 r. Polskiej Normy [1] przez normy europejskie [2, 3] brak jednoznacznych zaleceń odnośnie do zasad oświetlania przejść dla pieszych. Często przejścia dla pieszych są również skojarzone z pasem dla rowerzystów. W tym przypadku przejście dla pieszych powinno być poszerzone o pas przeznaczony dla rowerzystów, którzy w tej sytuacji też są traktowani jak piesi prowadzący rower. W oświetleniu drogowym podstawowe wymagania dotyczące dróg o wysokiej i średniej prędkości poruszania się pojazdów dotyczą parametrów, takich jak poziom i równomierność luminancji, ograniczenie olśnienia, oświetlenie bezpośredniego otoczenia jezdni. Dla stref kolizyjnych oraz stref charakteryzujących się niską prędkością poruszania się wymagania oparte są na kryteriach związanych z natężeniem oświetlenia – wartością średnią, minimalną oraz równomiernością. Spełnienie tych wymagań nie gwarantuje jednak możliwości odpowiednio wczesnego dostrzeżenia osób na oświetlonej drodze. Warunkiem koniecznym dla zapewnienia widoczności obiektów na jezdni jest wytworzenie odpowiedniego kontrastu między np. sylwetką pieszego i tłem, czyli najczęściej jezdnią. Może to być kontrast ujemny, czyli ciemna sylwetka na jasnym tle, lub kontrast dodatni – jasna sylwetka na ciemnym tle (rys. 1). Uzyskanie kontrastowego, wyraźnego obrazu pieszego wymaga oceny sytuacji drogowej i doboru nie tylko poziomu oświetlenia jezdni, ale również, w zależności od rodzaju pożądanego kontrastu, zwiększenia lub ograniczenia poziomu oświetlenia sylwetki przechodnia od strony nadjeżdżających pojazdów. W sytuacji konieczności uzyskania kontrastu dodatniego, dzięki zastosowaniu dodatkowego oświetlenia, należy zapewnić kierowcom zbliżającym się do przejścia i następnie to przejście mijającym odpowiednie warunki adaptacji wzroku do zmiennych warunków oświetleniowych. Dlatego dla poprawy bezpieczeństwa ruchu korzystne jest oświetlanie nie tylko strefy samego przejścia, ale również stref przed i za przejściem.

Proponuję przeczytać:
http://organizacjaruchu.konferencjespecjalistyczne.pl/images/Prezentacje/OR_16/s4_p3_Piotr_Tomczuk_PW_Zasady_oswietlenia_przejsc_dla_pieszych.pdf

lampy w pajecznie

O NAS

SUBSKRYBUJ