Obwąchiwanie pań trenujących nordic walking, radosna gonitwa za biegaczami, próby zaprzyjaźnienia się z grzybiarzami, rybakami, a ostatnio labrador który spowodował upadek rowerzysty w nad Matusowcem. I za każdym razem to samo tłumaczenie – on nie gryzie, to bardzo przyjazny psiak, a nawet kuriozalne „uślinił bo panią polubił”. Sam posiadam pieska, ale świadomość niektórych właścicieli jest porażająca. Nigdy przepraszam, rzadko sprzątanie po czworonożnym przyjacielu, a paragrafy? – w lesie i nad wodą to se moga biegać, pani sie nie zna i coś pani taka strachliwa… Tymczasem:
„Zgodnie z art. 10a ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt zabrania się puszczania psów bez możliwości ich kontroli i bez oznakowania umożliwiającego identyfikację właściciela lub opiekuna. Kolejny ustęp wprowadza zastrzeżenie, że zakaz ten nie dotyczy terenu prywatnego, jeżeli teren ten jest ogrodzony w sposób uniemożliwiający psu wyjście. Kwestię reguluje także Kodeks wykroczeń, który w art. 77 stanowi, że kto nie zachowuje zwykłych lub nakazanych środków ostrożności przy trzymaniu zwierzęcia, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany. Bardziej restrykcyjne kryteria dotyczą tzw. ras niebezpiecznych.
Żeby była jasność, lubię bardzo psy i obszczekiwanie przez małego terrierka nie robi na mnie wrażenia, ale już bezmyślna reakcja właściciela zaczyna być zazwyczaj drażniąca i wtedy delikatnie reaguje, ze przydałby się kaganiec (i dyplomatycznie nie precyzuje dla kogo).
.
